Prologue

                                   

               NC_CUT

                                        

"พี่ต้องการเธอนะ...หรือเธอจะขัดพี่...มินะอา"

ประโยคนั้นราวกับน้ำมันที่ราดลงกองไฟ เมียวอิมินะไม่สามารถข่มใจได้อีก เอื้อมปลดแขนบอบบางที่คล้องคอตนเองอยู่ก่อนจะเป็นฝ่ายรุกล้ำ...มอบสัมผัสที่ร้อนแรงยิ่งกว่า อิมนายอนครางฮือในลำคอพลางทุบประท้วงลงหัวไหล่ ถูกเรียวปากอิ่มพรมจูบไปทั่ว ขมับ ข้างแก้ม ปลายคางและลำคอ...

ปลายสายตานั้นหยุดที่เนินเนื้อขาวผ่องสั่นกระเพื่อมภายใต้ชุดเกาะอกฟูฟ่อง เมียวอิมินะใช้ลิ้นโลมเลียเบาๆแต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้คนใต้ร่างสะท้านไปทั้งตัว ด้วยความเขินอายจึงคว้าใบหน้าคมนั้นขึ้นจูบขณะรับรู้ถึงซิปด้านหลังกำลังถูกปลดออก

"อา..."

ทันทีที่อาภรณ์นั้นพ้นร่าง เนินเนื้อเต่งจึงถูกครอบครองโดยเรียวปากอิ่ม ลิ้นร้อนตวัดสลับดูดดุนจนขึ้นชูชันขณะอีกข้างก็ไม่ปล่อยให้หงอยเหงา เมียวมินะบีบนวดมันจนสู้มือ อิมนายอนร่างกายบิดเร่าด้วยไม่เคยพบพานความทรมานอันแสนสุขเช่นนี้มาก่อน หญิงสาวจิกเล็บลงเตียงระบายความรู้สึกเสียวซ่าน ริมฝีปากแดงที่ซีดจางนั้นถูกขบกัดโดยฟันซี่หน้า

"อะ...อื้อออ..."

สัมผัสเปียกชื้นนั้นยังลากไล้ต่ำลงมาเรื่อยๆ หยุดทักทายตรงหลุมสะดือก่อนจะถึงแหล่งผลิตน้ำหวาน...อาหารอันโอชะของผึ้งน้อยมินะ สองมือเล็กคว้าขอบแพนตี้สีดำรูดออกอย่างรวดเร็วขณะคนใต้ร่างก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

เรียวขาขาวถูกจับพาดลงไหล่ก่อนที่เจ้าของไหล่จะฝังใบหน้าลงจุดกลางลำตัว...เพื่อดื่มด่ำน้ำหวานอันเลิศรส เสียงจ๊วบจ๊าบดังก้องทั่วห้อง อิมนายอนสะบัดหน้าไปมาขณะขยำผ้าปูที่นอนแทบขาดติดมือ ร้อน...ทาสตัวน้อยของเธอร้อนแรงเกินไปแล้ว...

"อ...อ๊ะ...อ๊ะ อ๊ะ...มินะ เร็วอีก..."

เมียวอิมินะละเลงลิ้นเร่งจังหวะตามที่เธอขอ เสียงครางฟังไม่เป็นศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เนิ่นนานเข้าใกล้ฝั่งฝันหากแต่อีกฝ่ายกลับหยุดมันลง อิมนายอนขมวดคิ้วด้วยความขัดใจอย่างปิดไม่มิดแต่ก็ต้องแหงนหน้าจิกปากอีกครั้ง...เมื่อมีสัมผัสแปลกปลอมแทรกเข้าแทน

"กรี๊ดดดด...เจ็บ..."

นิ้วทั้งสองแทรกผ่านจนสุดปลายโคน อิมนายอนผวากลัวกอดไว้แน่นจนต้องมอบจุมพิตเบี่ยงความสนใจ เมียวอิมินะแช่ค้างไว้ให้อีกฝ่ายได้ปรับตัว กระทั่งคิดว่าหล่อนพร้อมแล้วจึงเริ่มบรรเลงเพลงรักอีกครั้ง

"เรียกชื่อฉันสิคะ...ฉันเป็นอะไรสำหรับพี่คะ..."

"อ๊า...มินะ อ่ะ ทาส...เมียวอิมินะคือทาสของฉัน"

เค้นอยู่นานกว่าจะหาโทนเสียงเจอ เธอรู้สึกหอบหนักคล้ายเพิ่งวิ่งด้วยระยะทางอันไกล พวงแก้มใสแดงก่ำดั่งมะเขือเทศสุก เหงื่อเม็ดเล็กผุดซึมตามไรผมสีน้ำตาลลอมแดง เมียวอิมินะมองภาพนั้นด้วยใจระทึก...ผู้หญิงคนนี้งดงามราวกับเทพธิดา หากหัดพูดจาให้มีมารยาทเสียหน่อย

เพราะจนแล้วจนเล่าเจ้าหล่อนยังคงย้ำสถานะเดิม...สถานะที่บ่งบอกถึงความต่างราวฟ้ากับเหว หน้ามือกับหลังมือ สีขาวกับสีดำ เส้นขนานที่ดูไม่น่าจะมาบรรจบกันได้

การทำโทษจึงเริ่มต้นขึ้นเพราะเจ้านายแสนสวยพูดจาไม่เข้าหู เมียวอิมินะเร่งข้อมือถี่ยิบจนสะโพกมนอยู่ไม่ติดเตียง หัวไหล่ถูกคนใต้ร่างคว้าหมับเอ่ยขอให้เธอเพลาแรงลงบ้าง ทว่าคำร้องนั้นไม่เป็นผล...ลมพายุที่โหมพัดกระหน่ำสามารถดับได้ด้วยร่างกายของอิมนายอนเท่านั้น

อีกฝ่ายควรจะรู้ตัวไว้ ถึงเธอมีสถานะเพียงทาสรับใช้ เมียวอิมินะก็เป็นทาสที่สามารถพาเจ้านายโบยบินแตะขอบสวรรค์...ก่อนจะผลักตกลงมาคลุกฝุ่นธุลีดิน

ครั้งที่ห้า...ครั้งที่หก...ครั้งที่เจ็ด...เสียงแหบหวานยังคงครางกระเส่าดังทั่วห้อง อิมนายอนไม่รู้ว่าเผลอเรียกชื่อมินะทั้งหมดกี่คำ กระตุกเกร็งไปมากเท่าไหร่ จำไม่ได้แม้กระทั่งความคิดตอนตัดสินใจปีนขึ้นไปร่อนเอวลงบนตัวอีกคนก่อนจะพลิกกลับลงมาเป็นฝ่ายหวีดร้องในอ้อมแขน

ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล สัมผัสวาบหวามไม่มีทางหยุดยั้งได้หากร่างกายยังร้องเรียกหากันอยู่เช่นนี้...จนกว่าเรี่ยวแรงจะหมดลงหรือมีคนสลบไสล...ทาสกับเจ้านายถึงจะเลิกตักตวงความสุข